Narcystyczna mama - indeks zwrotów ;)

Jam jest rodzic Twój, który zaburzy pierwsze 30 lat Twojego życia, i jeśli uda Ci się, to może po trzydziestce wyzwolisz się z domu niewoli.


1. Apatyczność, dzięki, której nigdy nie otrzymaliśmy czułości i współczucia - czyli rodzaj emocjonalnej nieobecności, którą w dorosłości odbieramy jako przejaw miłości.
Jeśli doświadczymy miłości i współczucia od partnera, to wydaje się on nam, słabeuszem, bo przecież tak były oceniane te emocje w dzieciństwie. Tym samym, zdrowy emocjonalnie facet spisywany jest na straty.

Nauczyliśmy się o nie błagać, i spodziewać się odrzucenia i trywializacji. Jeśli mieliśmy rodzeństwo, które szybciej poddało się w kwestii emocji, są oni stawiani nam za przykład "odporności emocjonalnej' a my zajmujemy w rodzinie pozycję mazgaja i sieroty. Świadomość tego, że ktoś może nam współczuć, lub chce nas (dotknąć) przytulić, żeby poprawić nam nastrój jest poza naszą rzeczywistością. Oddajemy swoje ciało i duszę, tym, którzy obiecują nam choć namiastkę czułości, nie zdając sobie sprawy, że tej prawdziwej i tak nie potrafimy rozpoznać.

Czym jest czułość i współczucie, w wersji ludzi normalnych? Potrzebą wyrażenia troski o stan emocjonalny drugiej osoby.
Czym jest czułość i współczucie w wersji narcystycznej? Potrzebą wyrażenie emocji w celu pozyskania uznania, osób obserwujących "zajście". Ja używam w moim blogu terminu 'narcystyczny eliksir", zwrot ten przypisywany jest okolicznościom, bez których Narcyz nie potrafi istnieć.

2. Branie/wzywanie imienia narcystycznego rodzica na daremno. 

Rywalizacja, ulubiona forma interakcji w narcystycznej rodzinie. Jak wiemy narcyza kręci to, że ktoś czuje się gorysz i poniżony, i napełnia tym swoje poczucie wartości. Na pewno zauważyliście, że Narcyz rywalizuje tylko wtedy, kiedy ma gwarancję wygranej, czyli kiedy uważa oponenta za słabszego od siebie. Kiedy przegra, albo rezygnuje z konkurencji, to tylko dlatego, bo 'i tak wszyscy będą oszukiwać' albo nagroda jest beznadziejna.
Narcystyczna matka jest wyjątkowo perfidna w swoich zagrywkach, konkuruje z córką o wszystko, nie jest w stanie cieszyć się osiągnięciami dziecka, pomiesza je, lub zabiera, jako swoje. Jeśli jesteś zgrabna, to figurę masz oczywiście po mamie, jeśli dobrze się uczysz, to dlatego, że ona cię dopilnowała, jeśli dostałaś pracę, o której marzyła Twoja narcystyczna matka, to ta praca jest oczywiście, dla idiotów i właśnie z tego powodu, ona nigdy nie zdecydowała się na jej wykonywanie. Kiedy dziecko narcystycznego rodzica osiąga coś w życiu, narcystyczny rodzić, karci to, zaczyna chorować, lub karze milczeniem.
 W dorosłym, życiu mamy dwie opcje; stać się ludźmi zaganianymi za osiągnięciem i czekającymi na to, że narcystyczna matka zauważy nasze starania i powie: "Kochana jestem z Ciebie dumna taka praca musi, dawać Ci dużo satysfakcji, zawsze o takiej marzyłam, mam nadzieję, że ją lubisz? Druga opcja to bycie osobą, która sabotuje swoje osiągnięcia, bo "wie", że nie zasługuje na niczyje uznanie, bo taką informację wyniosła z domu. Wybiera prace, które potwierdzą to przeświadczenie, czyli jeśli jest humanistą, wybierze pracę w księgowości, nie będzie potrafić nadążyć za nowymi systemami, ani ogarnąć podstawowych zasad rejestracji faktury. Jeśli jakimś sposobem uda się takiej osobie zmusić się do wykonywania tego zawodu, będzie ona, żyła z przeświadczeniem, że jej koledzy z pracy są mądrzejsi i potwierdzi tym samym, wiadomość od swojej matki.
Wiąże się to również z tym, że córka narcystycznej matki, podświadomie nie chce osiągnąć sukcesu, bo wie, że zada tym ból swojej matce (lub ojcu, ten wpis bardziej skupia się na narcystycznych kobietach, w roli matki).
Pamiętaj nie wzywaj imienia rodzica swego nadaremno, ('Mamo zobacz?) bo dostaniesz po łapach.

3. Celowe zaburzanie bezpieczeństwa - opiera się o nie stabilne zachowanie rodzica, wydawanie pieniędzy lub ciągłe kłótnie z ludźmi w pracy. Narcystyczna matka, często odgrywa sceny dantejskie w obecności dzieci, nie ma potrzeby ukrywania przed dziećmi tego co może być zbyt trudne dla ich młodej, rozwijającej się psychiki. Często straszy ; "Jeśli nie dasz mi spokoju, to stracimy ten dom". Jednego dnia, kupuje Ci najdroższego "górala" (rower) na  osiedlu,(w celu pokazania sąsiadom jak bardzo cię kocha) tylko po to, żeby za trzy dni płakać, że nie ma co do garnka włożyć.... i jeszcze do tego z pracy ją pewnie wyrzucą. Czujesz się winna, że w ogóle kiedykolwiek miałaś potrzebę posiadania takiego roweru, pocieszasz mamę, czujesz ból w żołądku, pod tytułem "nie wiem co będzie jutro".

Narcystyczne kobiety, które nauczyły się pełnić role ofiary, są wybitnie trudne do zidentyfikowania i właśnie dlatego, staram się pisać o nich więcej w porównaniu do innych form narcyzmu żeńskiego. Nie należą do nich narcystyczne matki, które nadużywają substancji odurzających, imprezują, używają przemocy fizycznej, mimo tego, że dzieciństwo z taką matką jest równie dramatyczne, jest ono jednak łatwiejsze do "zdiagnozowania" w dorosłości. Matka, która wydaje, na obrus mszalny 600 zł, a potem serwuje swoim dzieciom naleśniki, przez następne 10 dni (do wypłaty) jest uznawana przez otoczenie za męczennicę i wzór do naśladowania. Jeśli kiedykolwiek takiej matce sprawisz przykrość wszyscy rzucą się na Ciebie - w jej obronie.  Taka matka, każe tylko mową i zaniedbaniem, uczynki (przemoc fizyczna) to domena innego rodzaju narcyzy.
Cechą ludzi z narcystycznego spektrum jest, poddawanie się impulsom i brak zrozumienia konsekwencji, szybka gratyfikacja, to oczekiwany rezultat, każdego ich czynu.
Osoby narcystyczne w wersji ofiary potrafią, zostawić 6 letnie dziecko samo w domu tylko po to, żeby iść nakarmić bezdomnego psa.

4. Dbaj oto, żeby przetrwać, czyli 'czcij matkę swoją"

 Nigdy nie przyznawaj się do winy. "Mamo, zapomniałaś kluczy", mówisz jako dziecko, i czekasz na pochwałę, że w porę przypomniałaś, zanim odjechaliście za daleko. "Gdyby nie Ty, i te Twoje niechlujstwo przy ubieraniu się to bym pamiętała", robi Ci się bardzo przykro i uczysz się, że nie wolno nikogo krytykować, bo to bardzo boli. Cokolwiek złego by się nie działo, Narcyz zawsze jest ofiarą "czyjeś niekompetencji", w przypadku rodzicielstwa, to mąż, dziecko lub pies, zawsze przyjmują winę.

5. Echo rodzica to Ty.

Jesteś przedłużeniem rodzica, czyli nie masz własnych preferencji ani przywilejów. Odpoczywasz wtedy kiedy matka odpoczywa, jesz to, co je rodzic. Nie możesz powiedzieć, że nie lubisz ulubionej zupy swojej mamy, bo zostaniesz skarany milczeniem. Matka często mówi "Ona tak samo jak ja lubi lody Panda", mimo tego, że ty nie możesz na nie patrzeć i jesz żeby uniknąć konfliktu.

6. Flirt - i nie chodzi o grę w karty.

Twoja seksualność nie ma godności, albo masz totalny zakaz bycia osobą seksualną, albo jesteś wykorzystywana do brudnych zagrywek. Matka podrywa Twojego chłopka i flirtuje z Twoim kolegą, a kiedy się przekomarzacie zawsze staje po... nie po Twojej stronie. Ciągle poniża Twój wygląd i daje swój, jako nie osiągalny wzór do naśladowania. W dorosłym, życiu broni Twojego narcystycznego partnera. Nawet z nim, jednoczy się w próbach pogrzebania Twojej pewności siebie. Kiedy czujesz się piękna i atrakcyjna mówi Ci, że wyglądasz jak dziwka. Kiedy jesteś schludna i skromna, daje Ci kobiety ubrane wyzywająco za przykład atrakcyjności.

7. Gra nie czysto czyli -kradnie (nazywa to pewnie przywłaszczaniem lub pożyczaniem), kłamie, zmyśla i celowo zapomina; kiedy przypomnisz jej, że zrobiła coś, czego teraz sama nie akceptuje, udaje, że nie pamięta, wpada w furię i mówi Ci, że znowu zmyślasz albo masz urojenia. Zaburza Twoje poczucie rzeczywistości, wmawia Ci, że kolor zielony to niebieski, albo że Twoje buty, które sobie przywłaszczyła to prezent, który jej dałaś (i oczywiście o nim zapominałaś). Jeśli prawda wychodzi na jaw, to ponownie wmawia Ci, że nigdy nic takiego nie mówiła i automatycznie przypisuje Ci rolę wariatki.
Domaga się adoracji i admiracji, godnej królowej. Porzuca emocjonalnie, po to. żeby móc ułaskawić dziecko i pozwolić wrócić pod matczyne skrzydła. Narcystyczna matka jest przekonana, że nawet kiedy wytrze kurze, to nikt nie potrafi tego zrobić tak jak ona. Często ma swoją 'metodę' na prace domowe, którą muszą stosować wszyscy domownicy (np. puszki odkręcone etykietkami w jedną stronę). Tak zaburz postrzegania świata, nie masz pojęcie kiedy ma rację a kiedy się myli, a każde zdanie zaczynasz od przepraszam, i tłumaczysz się z każdej podjętej decyzji.


*****


Rację z rodzicem narcystycznym, zawsze mają posmak emocjonalnego kazirodztwa. Narcystyczny rodzic, albo konkuruje z dzieckiem o atrakcyjność seksualną, albo całkiem jej dziecku zabrania w obawie, że może on a być lepsza. Obserwując takie podejście do spraw seksu i relacji międzyludzkich, wyrabiasz sobie wykrzywione pojęcie miłości. Kiedy spotykasz faceta, który Cię kocha i szanuje uznajesz go za totalnego nieudacznika, natomiast arogancki drań, będzie dla Ciebie ostoją bezpieczeństwa i tryskającym seksapilem jedynym.


Często się zastanawiam, czy ten facet naprawdę mi się nie podoba, czy moja preferencje zostały wgrane przez nieudolnego informatyka (czyt. narcystycznego rodzica).

Pranie mózgu w toksycznym związku

Dwa rodzaje perfidnej manipulacji utrzymujące nas w ciągłym strachu, to infantylizacja i impulsywność osoby narcystycznej.
Infantylizacja to wmawianie ofierze, że to co robi jest złe, lub źle wykonywane. Jest to forma przemocy stosowana nie tylko przez narcystycznych partnerów, ale również przez zaburzonych rodziców. Każdy kto jest na tej stronie, pamięta sytuację z dzieciństwa, choćby tak prostą jak; podarowanie prezentu narcystycznemu rodzicowi, albo próbę posprzątania pokoju... próby, które nigdy nie zostały docenione. W każdej z powyższych czynności, było coś nie tak. Coś, co nie zadowoliło, albo wręcz rozwścieczyło (zasmuciło) narcystycznego rodzica. Może odmówił przyjęcia prezentu, bo "Jesteś niechlujem i laurka ma ślady kleju", albo posprzątałeś cały pokój, ale zapominałaś wypolerować klamkę (- co dla narcystycznego rodzica jest dowodem na to, że jesteś leniwym brudasem). Zatruwanie dziecka, poprzez stawianie mu nie osiągalnych celów, pozwala narcyzowi na dożywotnie poczucie wyższości. Powyższe zachowanie jest, studnią bez dna, pełną narcystycznego eliksiru. Jako dzieci nie potrafiliśmy obronić się mówiąc, "Mam dopiero 10 lat a wysprzątałam cały pokój, zapomniałam o klamce... to chyba nie tragedia...." Wręcz przeciwnie, jako dziecko, chcemy uznania, dlatego są tylko dwie drogi rozwoju; albo stajemy się dozgonnym perfekcjonistą, albo uznajemy za prawdę, że i tak się nam nigdy się nie uda i staczamy się, na życiowe dno. W obu przypadkach otaczamy się osobami, które mówią nam, że nic nie potrafimy i jesteśmy nikim. A powyższe destrukcyjne zachowanie wobec naszej osoby uznajemy za konstruktywny krytycyzm.

Kiedy dorastamy, zakochujemy się w tym co jest nam znane (bliskie),  niekoniecznie, w tym co jest dla nas dobre. Chemia, z drugą osobą nie jest gwarancją udanego związku, jeśli nie ma chemii to nawet lepiej, bo ta chemia to znak, że obiekt naszego pożądania, będzie nas traktować tak, jak dominujący rodzic. Miłość to budowanie relacji, z ludźmi , którzy powodują, że czujemy się szczęśliwi, zainspirowani, bezpieczni i ważni. Dla takich osób warto się starać, im należy dawać drugie szanse. Bardzo niszczą nas relacje z osobami, które pomagają nam odegrać dramaty z dzieciństwa. Miłość, to nie hollywood'ska gra pożądań i pozorów.

Infantylizacja jest ponownie nie pożądana, kiedy dziecko narcystycznego rodzica, wstępuje w dorosłość i czuje "chemię", w związku z narcyzem.  Narcystyczny partner wmawia swojej ofierze, że nawet najprostsze czynności wymagają precyzji, jaką tylko on potrafi osiągnąć. Nie potrafisz nawet zrobić sobie makijażu, mimo tego, że do tej pory nie sprawiało Ci to większej trudności, nie potrafisz się umyć, albo jesteś leniwa, bo nie po ciężkim tygodniu zaprowadziłaś samochód na myjnie, zamiast sama go umyć. Mimo tego, że cały czas się starasz, żeby nie zawieść narcystycznego partnera rodzica to trafiają się takie dni, kiedy jesteś, chora, wyczerpana, albo po prostu jest Ci nie po drodze. Narcyz czeka na takie dni, żeby przypomnieć Ci, że miał racje, że jesteś nieudacznikiem. Nie będzie Ci współczuć, ani Cię nie pocieszy, zaśmiej się w głos i powie "wiedziałem". Dlatego osoby, które wierzą, że stawianie granic w związku z narcyzem pomoże im przetrwać, powinny pamiętać, że kiedy są chore/ w ciąży lub potrzebują pomocy, potrzebna jest im osoba, która uszanuje ich granice, a nie taka, która czeka na to żeby sforsować mur obronny.  Działa to tak jak, palenie ogniska w celu odstraszenia drapieżników, co się stanie kiedy skończy się drewno? Pamiętaj narcyz jest drapieżnikiem.

Narcyz używa również, swojej impulsywności jako metody, która trzyma Cię pod kontrolą. Ta impulsywność, to nie tylko wybuchy gniewu i fizyczna agresja, ale również impulsywność finansowa i częste grubiaństwo i niedostosowanie społeczne. Ile razy zdarzyło wam się martwić, że Narcyz dostanie furii, bo babcia podała mu rosół ciepły a nie gorący.
Narcystyczny rodzic, często odmawia dziecku uwagi i bliskości, po to, żeby "w przypływie euforii" iść do sklepu i kupić zabawkę (którą sam zawsze chciał mieć), i spodziewać się od dziecka, że zareaguje według jego oczekiwań.
Wpada w totalną furię, jeśli 3 letni chłopiec nie chce bawić się zabawką z jego ulubionego epizodu Gwiezdnych Wojen. Mimo, że nie wystarcza wam pieniędzy od pierwszego do pierwszego, narcyz w dniu wypłaty, kupuje "dla was" dwa francuskie buldogi...

Nigdy nie wiesz co zastaniesz, kiedy wrócisz do domu, żyjesz w ciągłym napięciu i w świadomości, że nie możesz ufać swoim uczuciom, bo nie są one, adekwatne do rzeczywistości prezentowanej Tobie przez Narcyza. Zastanawiasz się przez pół godziny zanim coś dla niego wybierzesz, starasz się zabiegasz, uginasz i dostosowujesz, tylko po to, żeby dowiedzieć się, że i tak się nie udało. A on dalej wydaje wasze pieniądze jak żona milionera.