Rodzina narcystyczna

Dziecko rodzica bez empatii:

Jeśli empatii brak u matki (w większości przypadków to narcyza wewnętrzna opisywana w poprzednich postach):

• Dziecko nie zna bliskości i ciepła, 
• Nie ma prawa rozwijać swoich talentów, nigdy nie dowie się jak to jest być dumà rodzica
• Często sabotuje swój sukces, żeby nie sprawiać je przykrości swoim szczęściem

• Dziecko widzi bezbronnego ojca i czuje się równie zagrożone jak on:

Zostaliśmy zaprogramowani tak przez ewolucję, że poczucie bezpieczeństwa pochodzi od ojca. Bezpieczeństwo nie jest stanem konta, ale zbiorem interakcji między rodzicami. Ojciec opiekuje się matkà, a ona w jego miłości i ochronie, opiekuje się dziećmi i zaprasza go do wspólnego ich wychowania. 

Matka narcystyczna, ciągle atakuje i podważa pozycję ojca. Dzieci w takim związują przyjmują stronę matki, zgodnie z założeniem, że silniejszy rodzic jest wstanie zapewnić bezpieczeństwo.

Błędnie rozpoznają huśtawki emocjonalne, matki jako bezpieczeństwo i szukają takich wahań w dorosłych relacjach. Dorastają w przeświadczeniu, że ojciec jest winien ich braku poczucia bezpieczeństwa, a kiedy odkrywają, że prawda jest inna, on jest już w objęciach następnej narcyzy. 

Ich relacja jest stracona na zawsze. 

Ojciec często próbuje nawiązać kontakt dzieckiem, które konsekwentnie go odrzuca.

Jeśli narcyzem jest ojciec:

• To dziecko nie zna wzorców męskości takich jak: opiekuńczość, ochrona, wytrwałość w podążaniu do celu,
• Identyfikuje się z rodzicem i jego agresywnymi zachowaniami, często postrzega kobiety jako 'gatunek niższy'- nawet będąc kobietà
• Nie chce być takie jak matka, jeśli ona polegała bezgranicznie na narcystycznych mężczyznach, w swoim życiu, ono będzie wybierać partnerów, którymi może opiekować się, tak jak chciałoby opiekować się bezbronną matką
• Czuje się zagrożone przez ojca, nie potrafi stanąć do rywalizacji, bo w każdym ponęcie widzi ojca, którego nie chce rozzłościć
• Ciepło i bliskość postrzega jako ułomność, wierność i monogamia to pojęcie, które dotyczy tylko kobiet

Napiszcie w komentarzach jakie inne cechy wykazują dzieci wychowane w narcystycznych rodzinach.

Pojemnik na spermę

Tytuł jest cytatem z rozmowy zasłyszanej przypadkiem ;)

- Widać, że dziewczyna dba o siebie.
- Taki pojemnik na spermę, pójdzie z każdym!

Czym jest nasze ciało? Kto je kocha i za co?

Narcyz karmi się stereotypami, które zaczerpnięte z mediów, stajá się jego głòwnymi kryteriami oceny otoczenia. Nie przejmuje się zdaniem "przedmiotu" swojego zainteresowania, tak samo jak większość ludzi nie przejmuje się drukarkà, która zacina się po 2000 wydrukowanych kopi.

Czy taka dziewczyna, która pójdzie z każdym jest złà ladacznicà, czy po prostu szuka bliskości, ktòrej prawdopodobnie w inny sposòb nie nauczyła się otrzymywać? Szuka potwierdzenia swojej wartości, a wie, że ma tylko jednā... bo nie zna siebie i swoich talentów.

Odrzuca rodzinę, która nigdy je nie doceniła i szuka w świecie tego, co jest wartościowe - dla mediòw.

Otoczone kultem, zdrowego jedzenia i fitnesu, żyjemy w czasach kiedy nasze ciało jest przede wszystkim obiektem seksualnym. Kobieta jest oceniana przez pryzmat kochanki, mimo tego, że jej ciało potrafi tyle innych "sztuczek". Te "inne sztuczki" niestety w naszym społczeństwie nie należà do tych, którymi warto się chwalić. Kto docenia mādrość matki, która wychowała 7 dzieci?

Po co mamy piersi?
Po co mamy mózg?

Czy ładne piersi wykluczajá użycie mózgu ?

Czy mòzg wyklucza używanie piersi?

Czy można używać je jednocześnie?

Czy używajác mòzgu i piersi można mieszać je z użyciem emocji?

Po co jesteśmy emocjonalne?

Czym jest nasze serce?

Dlaczego słyszymy, że wartość kobiety zaczyna maleć z wiekiem? Dlaczego kobieta, z lekkā nadwagā wstydzi się swojego ciała, ktòre pomaga jej opiekować się 3 dzieci i utrzymywać pracę na wysokim stanowisku akademickim?

Czy można mieć każdā dziedzinę życia opanowannà do perfekcji?

Za co najbardziej doceniacie swoje ciało?


Może siła kobiety nie leży w jej ciele, tak jak siła mężczyzny? Mężczyzna jest silniejszy fizycznie od kobiety, broni jej i walczy dla niej, rywalizacja sprawia mu przyjemność. Nikt o zdrowym sercu i umyśle nie rywalizuje ze słabszymi, zawsze chce się z mierzyć z ròwnymi sobie.

A co jeśli siłā kobiety jest jej wrażliwość, intuicja i emocjonalna inteligencja.

W dordze ewolucji musieliśmy polegać na sile mężczyzny i bezpieczeństwie, które on nam zapewniał. Stałyśmy się wartościá dziedziczoná z majātkiem. Nasza wiertność, była gwarancjà, że majàtek nie trafi w niepowołane ręce. Nasza seksualna atrakcyjność była gwarancjā, utrzymania naszego obrońcy i zdrowego, spokojnego rozwoju naszych pociech.

Boli kiedy, taki mężczyzna nie rozwinięty w swojej męskości, zawodzi nas jako ojciec. Taki ojciec, ktòry ulega narcystycznej matce, albo manifestuje swojā siłę konkurujā w walkach (agresor) z matká.

Może teraz zbliżamy się do czasòw, w ktòrych zwiázki nie będā opierać się na instnktownym strachu przed zdradá i/albo porzuceniem. Może nie będzie potrzeby, bycia w zwiázku dla posiadania bezpieczeństwa?


Czy intelekt ma wyższá wartość, niż emocjonaność? Czy fizyczność jest przewartościowana, kosztem nie dowartościowania innych aspektòw kobiecości?

Jak będzie wygādać ludzkość, w ktòrej emocjonalność będzie siłà a nie słabościà?